Om de grond gezond te houden zodat het een goede oogst oplevert, is er stikstof nodig.
Als je ieder jaar hetzelfde zaait en oogst verarmt de grond en wordt het gewas kwetsbaar voor ziektes en insecten. Daarom moet de grond verrijkt worden.
Daar gebruikten ze vroeger vogelpoep voor waar een hoog stikstof gehalte in zat.
In Amerika werd zelfs een wet aangenomen die stelde dat ieder eiland wat men vond en wat overdekt was met vogelpoep, geclaimd en verdedigd mocht worden. https://en.wikipedia.org/wiki/Guano_Islands_Act
Al millennia lang trekken vogels van hun geboortegrond naar warmere of andere oorden en keren dan ook weer terug om zelf kuikens te produceren. Er waren dan ook enorme bergen met vogelpoep op deze broedplaatsen. Enorme aantallen vogels die ieder jaar weer op dezelfde plek kakken. Er zijn vogelpoep bergen bekend van wel 30m hoog.
Oude beschavingen maakten er al gebruik van. Ze gebruikten deze guano om eerder niet vruchtbare grond toch in akkers te veranderen en wisten zo hun rijk uit te breiden.
De Amerikanen hebben met deze wet flink wat bergen goud geruild tegen bergen poep. Totdat bijna alles op was en wereldwijde honger een realistisch scenario werd.
Gelukkig was daar de scheikundige. In 1811 probeerde Georg Hildebrandt het in een poging ammoniak te maken, één van de stikstof moleculen in vogelpoep. Maar omdat stikstof uit de lucht uit twee atomen met 3 verbindingen bestaat, is het de krachtigste verbinding die de natuur kent. Eentje waarbij enorm veel energie (eV) voor nodig is om deze te scheiden. Daarom duurde het tot begin 20ste eeuw dat Fritz Haber (1868-1934) dit probleem op wist te lossen.
Lang verhaal kort, daarom hebben we geen honger, zijn we nu met zoveel mensen op deze planeet en produceren we kunstmest. Met stikstof.
Zodat de gewassen groeien. En de wereldpopulatie. En alle gevolgen van dien.
Wat volgens sommigen tegenwoordig echt een probleem is, volgens anderen is dit weer overdreven. Ik weet het niet, ik ben maar een schrijver.
Fritz heeft echter meer dan global warming en climate change veroorzaakt. Hij was na zijn prestatie persoonlijk verantwoordelijk voor de ontwikkeling van chloorgas. Dat goedje wat tijdens de eerste Wereldoorlog duizenden soldaten in de loopgraven liet verdrinken op het droge omdat hun longen zo werden beschadigd.
Hieruit werd vervolgens mosterdgas ontwikkeld. En daarna in de tweede Wereldoorlog was het instituut waar hij hoofd van was en waar al deze ongein werd bedacht verantwoordelijk voor het ontwikkelen van de geurloze variant van zyklon b. Waar de gaskamers mee gevuld werden in de vernietigingskampen.
Maar, het gaat mij niet zozeer over de vraag wie nou verantwoordelijk is of om de vraag waarom ze er nu zo graag vanaf willen.
Maar om de gedachte dat je met een Nobel streven, en een Nobel gevolg nog steeds aan het begin van dood en verderf kunt staan.
Het probleem is dat mensen ondanks hun lange geschiedenis op deze planeet nog steeds niet voldoende in staat zijn om lange termijn gevolgen te begrijpen.
Bijna iedereen is wel bekend met de termen ‘oorzaak en gevolg’ en ‘actie en reactie’.
Dat is het probleem.
Als we zouden beseffen dat iedere actie die we ondernemen potentieel een enorme catastrofale kettingreactie kan teweegbrengen brengt dat wellicht wat rust in alle haast die men nu, in Den Haag lijkt te hebben. En voorkomen we verschrikkelijke uitkomsten zoals hierboven genoemde historische tragiek.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fritz_Haber
Disclaimer: Historische bronnen zijn het niet eens over het aantal dodelijke slachtoffers dmv gifgas.
Educratie 